Op een mooie dag, acht jaar geleden, fietste ik van Jeruzalem naar Beit Jalla. Ik had daar een afspraak met dr. Geries Khoury. Na afloop schreef ik: ‘Toen ik de deur van zijn kantoor weer achter me sloot, stond me opeens helder voor ogen wat ik wil worden: een geëngageerde intellectueel met een groot houten bureau en een goede fiets.
Is dr. Khoury zo’n buitengewone man? Wat zal ik zeggen. Hij resideert in een onopvallend gebouwtje dat matcht met zijn bebrilde, kalende en buikige gestalte. Twee meisjes houden de administratie draaiende, hijzelf zit achter een bureau temidden van boekenkasten vol werken in Italiaans, Arabisch, Engels en Frans. Hij is 2x doctor (in de theologie en sociologie, als ik het wel heb). Met halfgesloten ogen en samengevouwen handen oreert hij over uiteenlopende onderwerpen, en pas tegen het einde van het gesprek herinnert hij zich de doos chochola op zijn bureau (die ik al veel eerder had opgemerkt). Hij heeft het over Middeleeuwse Islamitsche wijsgeren en hun houding ten opzichte van christenen. Dat heeft hem ertoe aangezet AlLiqa (‘De ontmoeting’) op te richten. Palestijnse Moslims en Christenen in dialoog brengen is zijn doel, en waar mogelijk betrekt hij ook joden daarbij.
Ik geniet in stilte: een voor een leek tamelijk obscure, maar in feite ontzettend relevante, wetenschappelijke interesses, gekoppeld aan maatschappelijk engagement en aktiebereidheid.’
Regelmatig ben ik terug geweest bij AlLiqa – Geries organiseerde ontmoetingen voor mijn onderzoek – en altijd was dat inspirerend.
Zojuist hoorde ik dat Geries is overleden.
Allah yer7amo.