In verschillende kerken waar ik regelmatig voor ga, zoals de Dominicuskerk en de Keizersgrachtkerk in Amsterdam, wordt iedere zondag brood en wijn gedeeld. Dat gebeurt ook nu de diensten luisterdiensten zijn geworden. Dat ritueel van solidariteit verbindt ons. Ik had daarnaast behoefte aan een ander ritueel. Een ritueel voor onze schrale handen en onze lichamen die aanraking missen.
Het delen van brood en wijn is een dierbaar ritueel in deze kerk. Dan kijken we elkaar in de ogen, wensen elkaar vrede, het goede, worden geraakt door die simpele gebaren van brood breken en delen en wijn drinken.
Ik mis het zoals ik u mis. Het lijfelijke van de diensten.
En dan heb ik het getroffen, met een geliefde thuis en een baby. Vooral die laatste vraagt eindeloze aanraking, geknuffel, een schone luier, een aai over de bol, rondgedragen worden, kusjes op zijn stevige wangetjes.
Voor sommigen of velen van u is dat anders. Huidhonger, heet het: onze fysieke behoefte om aangeraakt te worden. Het verlangen daarnaar, de pijn als er te weinig van is.
Zoals Thomas verlangde de wonden van Jezus aan te raken: door aanraking word je echt. Je wordt bevestigd in je bestaan. Zoals Jezus de hand van het dochtertje van Jaïrus vast pakt.
In Jacobus staat hoe in de vroege gemeenten mensen elkaar zalfden met olie, omdat de geloofden dat het heling bracht. Maria zalft Jezus met kostbare olie.
Ik wil u een voorstel doen, namelijk om onze eigen handen te zalven. Onze handen die schraal geworden zijn van het vele wassen. En die nog maar zo weinig anderen kunen aanraken.
Het kan wat mij betreft met of zonder olie – piept u er gerust even tussen uit naar de keuken voor een beetje olijfolie of naar de badkamer voor een tube of flesje van het een of ander.
Het voelt misschien schraal en nietig om jezelf te zalven. Onwennig ook een beetje mal misschien. Probeer het maar.
Aanraking is de taal van de emotie, het gaat voorbij het verstand. Respectvolle, veilig en liefdevolle aanraking, raakt ons tot in de ziel. Je kunt ook jezelf daarin iets geven.
Daarom, met of zonder olie:
Pak met je ene hand de andere, en wrijf met je duim in cirkels over je handpalm. En wissel dan om.
Leg je ene hand op je hart en je andere hand op je buik. Adem diep in. En uit. En doe dat nog eens.
Sla dan je armen om jezelf heen en wieg jezelf heen en weer.
Misschien maken deze simpele handelingen je extra bewust van je eenzaamheid, van je behoefte om aangeraakt te worden. Misschien troostte het je.
Weet: we zijn gezien nog voor we werden geboren We zijn geroepen bij onze naam. We zijn geborgen in de hand van de Levende